ثمره خون شهدا، حجاب من!

"ای خواهر عزیزم، حجاب تو کوبنده تر از سلاح من است، خوب حفظ کن تا دشمن یارای پایمال کردن خون مرا نداشته باشد."

من از خودم کمی شرم می کنم که می بینم آنها بخاطر من جان خود را از دست داده و از خاک و ناموس این کشور دفاع کرده اند و من بخواهم کوتاهی کنم.

البته خدارا شاکر هستم در خانواده ای بزرگ شدم که حب اهل بیت و ولایت در آن موج می زند ولی هرگاه بیرون می روم و تیپ برخی افراد را مشاهده می کنم ویاد صحبت های شهدا می افتم از خودم خجالت می کشم ولی اراده ام محکم تر می شود و به خودم می گویم اگر میبینیم که واقعه کربلا و روز عاشورا نقطه عطف تاریخ است به این دلیل بود که نقش اول آن حضرت زینب بود که هیچگاه در هیچ جایی حتی موقعی که عزیزترین عزیز زندگی اشٰ کسی که در ازدواج شرط کرده بود هرجا او برود من باید کنارش باشم را پرپر شده دید هیچگاه از خدا غافل نشد و اجازه نداد که کسی به حریم وی که چادر و حجابش بود جسارتی کند.

من نیز می دانم که اگر من حجابم را درست رعایت کنم اول جلوی نگاه های آلوده به سمت خودم را گرفته ام و اجازه نداده ام به آنچه که از حضرت زهرا به من ارث رسیده است جسارتی شود.

بله من بچه شیعه و بچه مسلمان هستم و باید منشم زهرایی باشد و روشم  زینبی تا در این دورانی که دشمن همه جور نقشه ای برای به دام انداختن من و برادران دینی ام کشیده است موفق و سربلند هم خودم را نجات دهم و هم با دست دل به برادرانم کمک کنم که از این منجلاب خارج شوند.

بله راه شهدا خون قرمز است اما خیلی برایم جالب است که وقتی خون را در یک نقطه بریزیم پس از گذشت زمانی می بینیم آن خون به رنگ مشکی تغییر پیدا می کند و این پیامی است برای من دختر شیعه و مسلمان که انتهای هر خون ریخته شده به حفظ حجاب من ختم می شود و امروز من در گلستان شهدای اصفهان از اینکه یک دختری هستم که در سرزمین مقدس جمهوری اسلامی به دنیا آمده ام و می توانم با حفظ حجاب خود ادامه دهنده راه شهدای عزیز باشم به خود می بالم.

و می دانم راه شهادت هیچگاه بسته نیست و من با حفظ حجاب خودم می توانم در این راه قدم بگذارم.